het waren helse nachten vorige week.
mama net bekomen van een nierontsteking
papa tussen 2 keelpijnen in
En toen kreeg Simon 3 (!) nieuwe kiezen
koorts, snottebellen, rode kaken
slecht eten
kortom een hoopje ellende
overdag in hang- en plakmodus
duimpje in de mond
's nachts onrustig, moeilijk
ontroostbaar
en al helpen de siroopjes
teegel en kamillosan
wel een beetje
het beste medicijn is nog altijd
mama en papa
en dus wordt er samen geslapen
logeer- en ouderlijk bed gedeeld
enkele dagen later
- met alles weer op z'n plooi -
bewijst Simon weer het tegendeel
van de clichés
'pas op, ze zijn dat rap gewoon'
'verwen hem maar niet te veel'
ik heb ze al zo vaak gehoord
kinderen moeten in onze maatschappij snel groot worden
en zelfstandig
liefst op het tempo van de volwassenen
en dus worden ze snel 'los' gelaten
in hun eigen kamer
hun eigen bedje
in hun park, maxi cosi
ze mogen vooral niet
plakken, hangen
maar x aantal jaren later
hangen en plakken ze nog
goedgepraat met
'verlegen'
'huismus'
'graag bij mama en papa'
het zelfstandigheidsproces
is geforceerd
heeft gefaald.
Simon trekt het zich allemaal niet aan
hij neemt alweer zijn nachten
het klokje rond
