Back on track

Nu de winter weer in het land komt
komen onvermijdelijk
de eerste verjaardagen langs
Tuur en Marida voorop.

Een jaar geleden werden
- door mij zorgvuldig geplande - vluchtwegen
afgesloten
een sabbatjaar met baby
een nieuwe job
ze hadden mij moeten helpen
wat langer te overleven

maar het lot
besliste anders

het werd
een jaar vol pijn en verdriet
met diepe dalen
en weinig hoogtes

ik hield slechts met enkelen de lijn open
voor de test sloot ik mij af

bang mijn hoofd boven het maaiveld uit te steken
bang op oren en neus
kwijt te geraken
aan de boze wereld

ik kwam mezelf tegen
en mijn lijf
ik leerde mijn batterijen kennen
respecteren
mijn eigen beperkingen
- stampvoetend soms -
omdat lijf en geest niet leken samen te werken

maar dat deden ze juist wel
om beurt hielden ze mij in toom
op zoek naar rust
evenwicht

ik sta aan de rand van de afgrond
ben ik klaar om eruit te kruipen
te komen piepen
wat de wereld te bieden heeft
wat ik er nog in kan betekenen

het is intens geweest
sommige banden zijn sterker geworden
anderen voorgoed gekwetst, geraakt
the long way back
kan beginnen
hoop ik

maar ik ben ook bang
bang voor een nieuw jaar
van hetzelfde
even goed bang voor een nieuw begin
nieuwe uitdagingen


het nieuwe leven in mijn buik
is een lichtpuntje
iets om naar uit te kijken
tegen de zomer
een lange warme zomer
hoop ik
misschien wel de langste ooit.

Boys will be boys

Het groot kind in huis
- de papa dus -
kon niet wachten tot Sinterklaas
en bestelde
een mega-grote-zelfbouw-knikkerbaan
Spacerail - of zoiets
heb ik me laten wijsmaken

Enkele vakantiedagen
en nachtjes later
staat op onze eettafel
een mega-knikkerbaan
te pronken
een pronkstuk van mechaniek
aluminium en plastiek
staven, attachkes
en rails

en het belangrijkste  van al:
12 blinkende metalen bollekes

het klein kind in huis
- Simon dus -
kan er maar niet genoeg
van krijgen
zo gauw de dozen arriveerde
verwachtte hij eigenlijk al
dat het af en klaar ging zijn
hij zaagde zijn vader
de oren van zijn kop
en werd
- uit pure noodzaak -
gepromoveerd
tot testpiloot eerste klas

en nu speelt zich dus
enkele keren per dag
een bijna aandoenlijk ritueel af
samen 'testen' ze de laatste
fine tuning
bestuderen ze iedere
bocht, wissel en looping
en laten ze de knikkers
over de rails rollen
per 1
per 2
...
per 6 soms
gewoon even de limieten testen

even voor het vertrekken
naar school
even voor het eten
nog even voor het slapengaan
worden er enkele knikkertjes
gerold

Simon kan er niet genoeg
van krijgen
De papa ook niet
mama krijgt wat rust
tussen de wilde plannen
en de demonstraties door
want verder heeft Simon niet
meer veel entertainment nodig

voorlopig ...

FLYlady

Ik ben geen huismoeder
pur sang
het huishouden
- en vooral het bijhorende schoonmaken -
is niet echt aan mij besteed

ik zie op tegen de berg
de berg rommel
de berg was
de berg strijk
kortom de berg

als ik er al aan begin
dan heeft het iets
van 'crash and burn'
ik rommel
poets
en kuis
een hele dag
om dan te vinden
dat ik er een dag
een week
een maand
van moet bekomen

recent heb ik echter
het licht gezien:
FLYlady
Finally Loving Yourself
laat je perfectionisme varen
en denk in babystapjes
het is niet vuil geworden op 1 dag
het zal ook niet proper geraken op 1 dag

Mensen die mij kennen
weten dat ik pas kuiste als
ik zag dat het vuil was
en met mijn bijziendheid in gedachten
kan je je daar iets bij voorstellen

Maar nu is er dus FLYlady
dag per dag
een nieuwe gewoonte
babystapjes
geen grootse plannen
maar kleine werkjes
belachelijk klein soms
maar wel efficiënt

Na 2 dagen
verdacht mama mij er al van
kuisvrouw ingehuurd te hebben
Na 5 dagen
was ze er van overtuigd dat ik
uuuuuren in de badkamer had gekuist
nochtans volg ik mooi
het 'daily flight plan'
en doe een dagelijkse
'make your sink shine'
en 'swish and swipe'

ik geloofde niet in dagelijks
een vod pakken om te vegen
verloren energie,
dacht ik
maar nu mijn badkamerspiegel
er eindelijk
wél proper uitziet
krijg ik de energie
elke ochtend toegestraald

Nu nog 'declutteren'
een kwartiertje per dag
met de timer in de hand
- want ook dat hoort bij FLYlady.
maar het vooruitzicht
van enkele kwartiertjes
is zoveel beter
dan een berg
waar ik niet van weet
hoe hoog hij is.

Come FLY with me!

aan het lijntje

Koordjes, draadje alom
dezer dagen.
koordje van de giraf
naar de politieboot
vervolgens een stukje garen
naar de brandweerladder.
koordjes trekken verder
houden samen
hangen overal.
de fantasie is eindeloos
de koordjes wat minder.

gelukkig is mama
aan de haak
en heeft ze een voorraad
restjes, stukjes, knipsels
en dus kan de politieauto
door het huis getrokken worden
de verrekijker rond de nek hangen
en in navolging van het wildbreien
en wildhaken
ontwikkelde hij het
wilddraden.
rond de tafelpoot
de clubzetels
draait en spant hij
het garen, de draden
de koord.
en als het los moet:
mama!
papa!
het geraakt niet los!

belangrijke
- en gevaarlijke-
draden
moeten we met argusogen
in het oog houden
want ook de computerkabels
vindt hij best wel interessant
om rond zijn voet
of arm te draaien.

en zo houdt onze 3-jarige
ons bezig
en aan het lijntje

He's back

Hij is er weer
mijn ouwe vertrouwde Simon
mijn intelligente
wijze
eigenzinnige
koppige
lieve
knuffelachtige
voor-alles-een-uitleg-hebbende
druivenlievende
banaanvretende
alles-durvende
allerliefste schat

de update lijkt voorbij
ja, er zijn nog wat restletsels
de driftbuien zijn er nog
meestal beginnend met een
'ik wil (niet) ...'
maar nu kan er
- vaak -
gecounterd worden
met een kort woordje uitleg
gevolgd door een 'oh'
of 'ha, zo'
van zijne kant
driftbui voorbij
rust wedergekeerd

bang voor het donker
hoort er ook nog bij
en dus vraagt hij wat extra aandacht
bij het slapen gaan
eventjes wat meer mama-tijd

maar ach als het dat maar is.
hij zit meestal vol goed voornemens
declareert uitgebreid
'nog 1 verhaaltje en dan ga ik slapen'.
en ja het worden er al eens 2 of 3
maar het doel wordt uiteindelijk bereikt.
en dat hou ik dan maar in mijn achterhoofd.

Simon 3.0

Simon wordt volgend weekend 3 jaar
maar omdat hij uitgerekend was voor 30 juni
vindt deze week al de grote upgrade plaats

Duizend verbindingen in zijn hersenen
worden gelegd en herlegd
hergeprogrammeerd
geupgradet

Leuk allemaal
Mijn kleuter kent opeens volzinnen
die niet bij zijn leeftijd lijken te horen
de kinder-uitleg
met bijhorende logica vliegt ons om de oren
Daarnet nog een medelijdend hoofdschudden
met de obligate
'jij vindt dat moeilijk, hé'
omdat ik zijn duplo-brandweerman
niet vlot in de auto kreeg gezet.


Minder leuk
is dat zijn lijf niet weet wat hem overkomt
het bijhorend energie-verbruik
leidt tot ongekende hoeveelheden
ontbijt
koeken
bananen
en pasta.
Elk gebrek eraan lijdt tot
grote frustratie
zeurbuien.

Ook moet hij de handleiding van de nieuwe update
nog eens bestuderen.
Sommige woorden en begrippen
lijken opeens ver weg in zijn geheugen.
Er wordt dus wat afgeroepen
bijeen gezaagd
en weerom afgezeurd.
Elke eis
die niet stante pede wordt ingewilligd
wordt tot vervelends toe herhaald
tot mama of papa
meestapt in zijn verhaal
zijn fantasie
zijn duplo-ontwerp.

Het zijn dus verwarrende tijden
in zijn kleuterhoofd.
en dat aan het begin van de vakantie
alle structuur en routine
even helemaal zoek.

We zullen dan maar plannen maken
voor de komende weken
spannende dingen ondernemen
Kortom vakantie houden.

Dakwerken

Spannende tijden
in onze straat.
Maandagochtend arriveerden
de 'mannen met de grooooote ladders'.

Opeens ging het aankleden
stukken vlotter.
In afwachting van de papa
en de bakfiets
nam hij plaats
op het muurtje van de voortuin
om de werken
minutieus in het oog te houden.
Grote teleurstelling dan ook
wanneer bij thuiskomst van school
de 'meneren van de ladders'
al verdwenen waren.

Dinsdagochtend
weerom hetzelfde ritueel
weerom op het muurtje
trouw toekijken
hoe de 'meneren van de ladders'
begonnen met latjes
te timmeren.
En algemene vreugde
toen ze er nog waren
na schooltijd.

De koorts gooide vandaag
wat roet in het eten.
Er werd dan maar
van achter het raam
een stoeltje bijgeschoven
en toegekeken.
Maar de 'meneren van de ladders'
speelden verstoppertje
aan de achterkant
van het dak.
Was hij zo ziek niet geweest
hij zou echt teleurgesteld geweest zijn.

Morgen nog een spannende dag
waarschijnlijk de laatste
aan de vorderingen te zien.
Het zal weer
van achter het raam zijn.
Maar dat geeft niet.
Wij hebben immers het beste zicht
op de werken.
Het bewijs daarvoor?
De 'mannen van de ladders'
komen telkens op het einde
van hun werkdag
in onze voortuin staan
om hun vorderingen
te bewonderen.

Ze hebben nochtans
een spannende week uitgekozen
Dinsdag hebben ze zelfs
de collega's van Witse en Van In
mogen bezig zien
de ambulances in actie gezien
en de week is nog maar halfweg.
Wie weet hoe spannend het nog wordt.

Aan Simon gaat dat allemaal voorbij.
De 'mannen met de grooooote ladders'
die zijn al spannend genoeg.
Al moet ik eerlijk zijn
dat ik het ook maar eng vind.
Zonder helm
zonder beveiliging
lopen ze over het dak
als circus-artiesten.
Waarschijnlijk
is dat de aantrekkingskracht
die ze op onze zoon uitoefenen.

groene jongen (2)

wandelen met een - bijna - 3 jarige
is een calvarie-tocht
Gegarandeerd geraakt hij
ergens afgeleid
door een takje
een strooitje
een steentje
begot

Het gaat meestal iets vlotter
wanneer hij met de loopfiets
kan volgen
Ook al hinkt hij dan
al eens achterop
geen nood
hij haalt me wel in
enkele meters verder
in de bergaf

Zo wandelden/fietsten
we van de school
naar de kapper
en daarna van de kapper
terug naar huis
alles bij elkaar toch
een dikke 3 kilometer

Maar voor Simon
zijn er altijd hindernissen
op de weg
en moet hij regelmatig
bijgestuurd worden

Elk stukje zwerfvuil
wordt opgemerkt
geïnspecteerd
Elke keer
maak ik hem
een reden wijs
waarom hij niet heiliger moet zijn
dan de paus

Al lukt dat niet altijd

Zo gooide ik mijn eigen
leeg blikje
in de vuilbak
We wandelen wat verder
steken de straat over
en enkele  meter verder
vindt hij een  kapotte ballon

'Die is stuk, schat
voor de vuilbak'
Prompt keert hij zijn fiets
bereid de tien meter terug
te presteren
om het stuk latex
in de vuilbak te gooien

Ik kan hem nog net
op andere gedachten brengen
maar die ballon moet
en zal in de vuilbak belanden
de missie is zelfs belangrijker
dan zijn fiets

Gelukkig staat er enkele
luttele meters verder eentje
met dank aan de lokale milieu-ambtenaar
(de papa)
en zit hij gelukkig
snel weer op zijn fiets

want het is nog een lange weg
naar 'mijn' huis



Het feit dat ik de titels van mijn stukjes al moet recycleren, wijst erop hoe deze blog gegroeid is. Als jullie dit stukje allemaal gelezen hebben, zit ik over de 1800 pageviews. 
Hartelijk dank om trouw te lezen en de positieve feedback.

Is daar de lente?

En opeens is hij daar
DE DAG
De dag der dagen
De dag die al
9 maanden
In het rood
In mijn agenda stond
In mijn lijf en brein
D-day
Tuur* zijn dag

We zijn weggevlucht
De afgelopen week
Ergens
In Nederlandse bossen
Tussen een jungle
En een tropisch paradijs
Waar we hoopten
Te ontsnappen
Aan de winter
Aan de regen
Aan de kou

Maar aan de winter
In je hart
Is niet te ontsnappen
Mijn lijf is geprogrammeerd
Voor de volle
Negen maand
En geeft niet sneller toe

Het is dus weer
De papa geweest
Die mee klom
In de bomen
En Simon probeerde
Te volgen

En nu
Op de laatste dag
Komt de zon erdoor
Lijkt de lente
Stillekes
Binnen te sluipen

Ik ben blij
Dat ze er is
En ja, het lijkt
Soms nog herfst
Met de regenbuien
Maar zon en regen samen
Zijn het ideale recept
Voor regenbogen

Ik speur de hemel af
Op zoek
Naar een volledig exemplaar
Van horizon
Tot horizon

Laat ons dat nog
Een keer zien
Pleeeaaase

Mieren

ze waren er opeens
midden in de nacht
papa en ik net in slaap
gesukkeld
eindelijk rust gevonden

tot opeens
een schreeuw
gestommel
paniek

kindervoetjes
tokkelen op de laminaat
een warm peuterlijf
wurmt zich
tussen ons in

de rust keert weder
na wat gewriemel
lijkt de slaap
terug te komen

opeens weer een schreeuw
hij springt
opzij
op mij
ogen groot
opnieuw paniek
lichten worden aangeknipt
"mieren mieren"
komt er uit zijn kindermond

nee Simon die zijn hier niet
mama en papa zijn hier
maar maak hem dat maar eens wijs

voor de zekerheid
verhuist hij maar weer naar zijn kamer
naar een ander bed
dat eerst veilig lijkt
maar ook daar zijn ze
beestjes overal

even nog
de logeermatras proberen
maar al snel klinkt ook van daaruit
een schreeuw
de schrik

hij wil naar 'plejen'
en staat al aan de trap
ik zwicht
en daal mee af
installeer me in de sofa
overtuig hem hetzelfde te doen
maar nee hoor
ook daar
"mieren overal mieren"
in zijn ogen leest ik
dat hij ze echt ziet
ze echt voelt
"die zijn buiten, Simon
en die slapen, Simon"

ik zet de tv op
ter afleiding
het helpt
binnen de minuut
draait hij zich enthousiast om
"Dinosaurus weg,
helpen noeken.
ja, hé"
hij gebaart hevig
om mijn slaapkop te overtuigen
ik knik
en leg mijn kopje neer
voor een zwiemeldutje
naast een klaarwakkere
peuter

Oja er is nog een paniekaanval geweest omdat hij moest plassen en er mieren in het potje zaten.
maar enkele uren later werd ik gewekt door de papa. Simon was uiteindelijk gewoon naast mij in slaap gevallen. en over mieren heeft hij niet meer gesproken. hij leek het zich zelfs niet te herinneren.

Koning Willem

Ik moet een jaar of acht
geweest zijn
toen die blonde god
in de boekskes verscheen
mijn eerste crush
zoals Walter het had
voor Chris Lomme
zo was daar
mijn prins op 't witte paard

In mijn dromen
werd ik prinses
en later koningin

Het moest snel gaan
Ik zou jong moeten trouwen
Want hij moest
nog koning worden
en hij was wel zes
jaar ouder

Dertig jaar later
is hij - eindelijk -
Koning

En ik ben allang koningin
bij mijn eigen prins
op zijn eigen paard

Hij valt trouwens
op het iets blondere
en ook iets
ambitieuzere type
Het type ook dat
drie identieke blonde
dochters kan leveren.
Het is niet iedereen gegeven.

Doe dat goed, jong.
Ik doe dat ook.

SOS Mama

Nu ik elke dag meer en meer besef

dat ik hier eigenlijk

met een dikke buik

- en dus zwangerder dan zwanger - 

had moeten rondlopen

borrelt het verdriet

terug regelmatig op

Niet alleen in tranen

maar ook in krampen

en bekkenpijn.

Simon 

heeft er een simpele oplossing voor

'Om de buikpijn te genezen

moet je wrijven'

zegt hij.

Hij doet het voor,

eerst bij zichzelf

dan bij mij:

'Ge moet het zo doen'

Vervolgens verliest hij een beetje zijn geduld

'Ge kunt het ook zelf doen.

Zo!' Zegt hij gedecideerd

pakt mijn handen vast

en leidt ze richting mijn maagstreek

waar hij ze dwingt tot masserende bewegingen

Wat helpt er beter bij mdvd

(moederverdriet)

dan helpende kinderhanden?

Een huis vol visite

Lekker druk in huis dit weekend

Jules is sinds vrijdag op bezoek
Hij laat niet veel van zich horen
daar niet van
maar voor een pop
heeft hij best wat noten
op zijne zang

Aankleden, uitkleden
tanden poetsen
eten geven
de obligate chocomelk

Gisterenmiddag arriveerden dan
Fleur en Rhune
die maken wel wat meer lawaai
en verorberen echt eten
verwachten dat Tante Leen
koekjes bakt
en knutselt.

Toen al de bengeltjes
In bed lagen
En de rust
- tijdelijk -
weer keerde,
plofte ik in mijn zetel
en overschouwde het slagveld

Eentje hier rond lopen is misschien
Wat weinig
Maar drie
- laat staan vier -
is toch wel veel van het goede

Vanmorgen lekker uitgeslapen

en een kort bed-moment

en dan het obligate boke met choco

melk met nesquick

gevolgd door een druk

aankleed-opruim-en-inpakmoment

En dan zijn ze weg

Simon en Jules blijven

- even - een beetje verweesd achter

genieten even van de stilte en de rust

om dan weer zelf in volle actie te schieten.

Sneeuw

Ik dacht
dat de winter voorbij was
Okay, ik was gewaarschuwd
voor deze sneeuwbuien
Maar ik ben zo gebrand op de lente
een schraal zonnetje,
een frisse plensbui
gevolgd door een regenboog
Het zou me goed gedaan hebben

Maar het werd dus
- noodgedwongen -
een lazy sunday
met het traditionele
ochtend-uitslaap-moment
Hét familie-moment in bed
waar we allemaal zo naar uitkijken
gedurende de week.

Waar is de tijd dat we
met z'n vieren 's ochtends in bed lagen
Simon spelend met zijn spookje
en zijn maantje
Tuur* in mijn buik
die tweede december voor de laatste keer
's Anderendaags begon de winter
kwam de eerste ijzel
de eerste sneeuw

Had iemand mij toen verteld
dat de winter een eeuwigheid zou duren
ik zou me voorzien hebben
in wollen pullen
en dikke dekens
Maar mijn binnenfleece
is al uit mijn winterjas
al mijn winterkleren zijn te klein
en versleten
en ik heb het koud

Ik verwarm mij aan kaarsjes
en theelichtjes
aan lieve knuffels
en hartverwarmende quotes
zoals deze die ik vanmorgen las:

Snowflakes are kisses from heaven

Kusje terug, lieve schat.

Dat is mijn mama!

Dat is mijn mama!
met enige fierheid
wordt het geponeerd

de aanleiding is niet altijd
even duidelijk
soms tegen een vreemde
voor wie het nochtans
heel duidelijk moet zijn
dat ik de mama ben
en hij de zoon.
niet omwille van de gelijkenis
maar omwille van de omstandigheden
als we hand in hand lopen
bijvoorbeeld

soms tegen het neefje en nichtje
vooral om duidelijk te maken
dat hij alleen naar mij luistert
en dat zij dus niks te zeggen hebben

of zoals zojuist
in een resem van opnoemingen
die voor een buitenstaander
absurd lijken
waar het niet eens duidelijk is
tegen wie hij het heeft:
dat is mijn speelgoed
dat is Mijn mama
dat zijn mijn centjes
(muntjes waarmee hij speelt)


het is wel handig.
als hij aan mijn haakwerk wil komen
zeg ik nu dus:
dat is MIJN speelgoed
en hij begint op een aanvaardbare afstand
te kijken
voor even toch
want het is veel te interessant
en moet onderzocht worden
en het kriebelt
- het ligt op het puntje van zijn tong-
om te zeggen
dat is van mij.
ikke doen.

 

en toen was hij kleuter

opeens
zomaar
de ene dag
wordt hij twee en half
de volgende dag
is hij kleuter
zo simpel is het

en weeral lijkt alles vanzelf te gaan
gauw even zindelijk worden
tussen kerst en nieuw
'groooooote kaka' op het potje

en dan
enkele dagen later
naar de 'groooooote school'

alsof het al jaren zo gaat
gaat hij in de rij staan
als een echte kleuter
loopt hij naar de klas
met  partner-in-crime Arne
aan de hand

en zo is hij de eerste week doorgeraakt
zonder ongelukjes
zonder traantjes
zonder veel te zeggen ook
- in de klas dan toch.

thuis haalt hij dat wel in
want dat heeft hij wel geleerd
deze week
het uitleggen

net zoals de eerste quotes
dan gaat het vingertje omhoog
en klinkt er uit die kleutermond
'da mag nie, hè'

de wereld draait door

een maand al

zolang is het geleden
het lijkt alsof het gisteren was
en toch lijkt het
zoooo lang geleden

een maand al
het verdriet
nog steeds scherp
het gemis
nog steeds even groot

en toch
de wereld heeft ondertussen doorgedraaid
Simon gaat volgende week
naar de 'grote' school
doet ondertussen 'grote' kaka
op het potje

ach
je hebt het vast wel allemaal gehoord
en gezien
vanuit je plekje
op de kast

dan hoor je ook
dat Simon elke avond
'dag Tuur' zegt
en zwaait

dan merk je ook wel
dat ik vaak naast je sta
mijn hand even op je huisje leg
en stil word
dat papa je kaarsjes aansteekt

het zijn kleine dingen
kleine rituelen
die de dagen aan elkaar binden
maar ik heb ze nodig
om verder te gaan
om jouw leven
en sterven
een plaatsje te geven
bij ons