Nu de winter weer in het land komt
komen onvermijdelijk
de eerste verjaardagen langs
Tuur en Marida voorop.
Een jaar geleden werden
- door mij zorgvuldig geplande - vluchtwegen
afgesloten
een sabbatjaar met baby
een nieuwe job
ze hadden mij moeten helpen
wat langer te overleven
maar het lot
besliste anders
het werd
een jaar vol pijn en verdriet
met diepe dalen
en weinig hoogtes
ik hield slechts met enkelen de lijn open
voor de test sloot ik mij af
bang mijn hoofd boven het maaiveld uit te steken
bang op oren en neus
kwijt te geraken
aan de boze wereld
ik kwam mezelf tegen
en mijn lijf
ik leerde mijn batterijen kennen
respecteren
mijn eigen beperkingen
- stampvoetend soms -
omdat lijf en geest niet leken samen te werken
maar dat deden ze juist wel
om beurt hielden ze mij in toom
op zoek naar rust
evenwicht
ik sta aan de rand van de afgrond
ben ik klaar om eruit te kruipen
te komen piepen
wat de wereld te bieden heeft
wat ik er nog in kan betekenen
het is intens geweest
sommige banden zijn sterker geworden
anderen voorgoed gekwetst, geraakt
the long way back
kan beginnen
hoop ik
maar ik ben ook bang
bang voor een nieuw jaar
van hetzelfde
even goed bang voor een nieuw begin
nieuwe uitdagingen
het nieuwe leven in mijn buik
is een lichtpuntje
iets om naar uit te kijken
tegen de zomer
een lange warme zomer
hoop ik
misschien wel de langste ooit.
