Pagina's

zaterdag 1 november 2014

Alle zielen en engelen

'Ik mis Tuur'
We staan te kijken
naar een Maleisische tapir
en hebben net de olifanten bewonderd
terwijl ze gevoederd werden
Het dringt mijn brein binnen
ik registreer
maar reageer nauwelijks
De papa heeft wel
de tegenwoordigheid van geest
'Wie is Tuur?' vraagt hij door.
'Tuur is mijn kleine broer'
en hij wandelt verder
alsof hij net heeft meegedeeld
dat het een leuke dag is
dat de zon schijnt

Dit soort kleine gesprekjes
ze stellen mij gerust
Tuur* is er nog
deel van ons
deel van het gezin
Het verzacht
het verborgen verdriet
de onderliggende schuld

En die kleine lachebek
die baby met haar vrolijke oogjes
doet geloven
dat het allemaal thuis hoort
in een groot masterplan
het moest zo zijn

Misschien had ons gezin
wel een Tuur nodig
om ons sterker te maken
nog hechter dan we al waren
en misschien had ik
- als mama -
hem nog het meest nodig.

Ik ben dus vooral dankbaar
dankbaar omdat Tuur*
voor ons gekozen heeft
wetend wat er zou gebeuren
wetend wat hij voor ons zou betekenen.

Dikke kus lieve schat
Grote zwaai


Naar aanleiding van Allerheiligen besteedt Fara vzw aandacht aan het onderwerp 'Verborgen rouw'. Hierover was een reportage op radio1 hier
Voor vragen ivm zwangerschapskeuzes kan je terecht bij Fara . Voor lotgenotencontact kan je terecht bij Cozapo (Contactgroep zwangerschapsafbreking na prenatale diagnose)

woensdag 10 september 2014

9/11

het was 25 jaar geleden
vroeg in de ochtend
een uur of vijf
ik werd wakker van mama's roepen
en even later de bel
'het is niet goed met uw vader ...'
haastig ongerust gebel van papa
naar het ziekenhuis
en dat bevestigde alleen maar
wat we onbewust al wisten
niet wilden geloven

ik was 14
mijn zus nog geen 10
de dagen gingen
als een film aan ons voorbij
diep binnenin
bloedde een pijn
een verdriet
dat nog lang ging blijven hangen
we verloren ons Bonke
onze grootvader
net 80
de week ervoor
nog springlevend
dansend door de keuken
nu een wassen lichaam
in een koude kist

een jaar later stierf ook
zijn vrouw
Bonne
en enkele jaren later
onze andere grootouders
allemaal na een lang
en schijnbaar eindeloos
ziekbed
het deed pijn
maar nooit meer
zoals die eerste keer
zoals die donderslag
bij een nog heel erg heldere hemel
lang voor de wereld
het begrip kende
hadden wij onze eigen 9/11

het is lang geleden
er zijn al meer jaren zonder dan met
of al meer jaren met dan zonder
het is maar hoe je het bekijkt

soms is de pijn er weer
als iemand van mijn leeftijd
vertelt dat zijn grootouders
gestorven zijn
dan moet ik aan die van mij denken
aan de jaren zonder
aan het verdriet van toen
stiekem jaloers
omdat hier die tijd allang voorbij is

het waren belangrijke levenslessen
al snel leerde ik dat verdriet
- hoe pijnlijk ook -
vroeg of laat wat mildert
dat iedereen het anders uit
beleeft
verwerkt

vandaag lig ik dus niet wakker
van vliegtuigen in torens
maar breng ik een ere-salut
aan een generatie
die ons
- veel te vroeg -
is ontnomen



maandag 18 augustus 2014

Haar

Norah heeft vaak
een heel hoog
apejong-gehalte
hangend bij mij in de ringsling
of andere buidel
maakt de combinatie
van haar bleek huidje
de lijntjes onder haar ogen
haar wipneusje
en immer-tutterende mond
dat ze duidelijk laat zien wie haar
genetische neefjes en nichtjes zijn.

en vooral
de rosse schijn
die het zonlicht in haar haar
te voorschijn tovert
samen met haar immer aanwezige kuif
maakt van haar
een mini-oerang oetang

en dat is wat iedereen
ook dadelijk het eerst opmerkt
DAT HAAR!

al menige keren
deden ze mijn facebook-likes
de hoogte ingaan
op Mamaditi
is ze de baby met haar
veeel haar

veel moet ik er niet aan doen
naturel valt het in een kuif
waar menig elvis-imitator
alleen maar van droomt
waarvoor menig punker
uren voor de spiegel moet staan
ze zou zo kunnen meedoen
in Taft-reclame

she's charming
and she knows it
















vrijdag 18 juli 2014

Grote broer kreeg kleine zus

het plan was er
pen en papier lagen klaar
zo gauw ze geboren was
zou ik ook haar aankondigen
met tromgeroffel
fierheid
ons Norah
Simon werd grote broer
van kleine zus

maar de eerste dagen had ik het te druk
met baby-snuiven
met de roze wolk
met mijn geluk
in mijn armen te houden
geen tijd om mooie woorden
aan het net toe te vertrouwen

gewoon een foto op facebook
en dat was het
weer op de roze wolk
weer handen vol
met een alles-opeinsende-diva

ondertussen zijn we
- al - 7 weken verder
en ligt ze hier naast mij te kreunen
van de warmte
en de dromen

ondertussen kregen we
lachjes
wuifjes
scheetjes
knorretjes
volle pampers
huiluurtjes
en hopen anne-geddes-momenten

ondertussen begint ze ook
meer en meer
op zichzelf te lijken
maar nog altijd veel
op grote
- en oh zo fiere -
broer

woensdag 30 april 2014

Verliefd

Simon is verliefd
en nog wel op mij
enige vlindergevoelens zijn momenteel
vooral ingegeven door het feit
dat hij op school
aan zijn moederdag-kadootje bezig is

Dagelijks komt hij
me - zwijmelend -
op de hoogte brengen
van de vorderingen

als ik hem attent maakt
op het feit dat het misschien
wel een geheimpje is
kijkt hij mij smeltend
in de ogen
aait over mijn wang
en schudt hij traag
zijn hoofd

nee, hoor,
en hij vertelt verder

Hij is ook verliefd
op de papa, hoor
die moet niet onder doen
Simon, ik zie u graag
zei die laatst
weet je wat dat betekent?
Dat je verliefd bent,
antwoordde onze bijna 4-jarige

hij is ook al verliefd
op zus in de buik
van mama
dicht tegen mama kruipen
handje op de mega-buik
en zachtjes praten
dag zus, het is grote broer hier.

en mama smelt mee
het gaat wat worden
binnen enkele weken
als de zus uit de buik is
en er in het echt kan geknuffeld worden