één verdriet komt nooit alleen

Kerkhoven hebben iets triest
tijdens de winter
al helemaal tijdens de kerstperiode
de struiken en planten
bruin en grijs
ze doen nog een poging
om groen te blijven
maar het lukt hen niet

geen laagje sneeuw
om het iets romantisch
of idyllisch
te laten lijken
het gras doet zelfs geen moeite
om rechtop te blijven
het is platgetrapt
en blijft zo liggen

en toch moest ik er vandaag heen
om afscheid te nemen
om af te ronden
goed te maken
wat niet meer goed te maken viel
dingen te zeggen
waarvoor ik te laat was

soms verrast het leven je
in zichzelf
in verwachting
in snelheid
en daar sta je dan
met lege handen
alleen een foto
de herinnering
aan een handdruk
een kus
fijne babbels

samen met
het ene verdriet
wordt het andere
ook weer scherper
fragieler
breekbaarder

en dus wordt er
wat afgeweend
de laatste dagen
weken
kijkt Simon bezorgd
naar mijn rode ogen
knuffelt hij wat vaker
op zijn eigen
peutermanier

Dag Tuur
Dag Marida

zorg voor elkaar
neem elkaar daarboven
op sleeptouw
vertel elkaar over mij
over ons

Kleine broer

Tuur is geboren
broos en breekbaar
gewild te vroeg
om meer leed
te voorkomen

zoontje van een
intens verdrietige
mama en papa
hartedief van een
- nog even -
onwetende grote broer

deel van ons
ons gezin
ons zijn
voor altijd
onze Tuur