Dakwerken

Spannende tijden
in onze straat.
Maandagochtend arriveerden
de 'mannen met de grooooote ladders'.

Opeens ging het aankleden
stukken vlotter.
In afwachting van de papa
en de bakfiets
nam hij plaats
op het muurtje van de voortuin
om de werken
minutieus in het oog te houden.
Grote teleurstelling dan ook
wanneer bij thuiskomst van school
de 'meneren van de ladders'
al verdwenen waren.

Dinsdagochtend
weerom hetzelfde ritueel
weerom op het muurtje
trouw toekijken
hoe de 'meneren van de ladders'
begonnen met latjes
te timmeren.
En algemene vreugde
toen ze er nog waren
na schooltijd.

De koorts gooide vandaag
wat roet in het eten.
Er werd dan maar
van achter het raam
een stoeltje bijgeschoven
en toegekeken.
Maar de 'meneren van de ladders'
speelden verstoppertje
aan de achterkant
van het dak.
Was hij zo ziek niet geweest
hij zou echt teleurgesteld geweest zijn.

Morgen nog een spannende dag
waarschijnlijk de laatste
aan de vorderingen te zien.
Het zal weer
van achter het raam zijn.
Maar dat geeft niet.
Wij hebben immers het beste zicht
op de werken.
Het bewijs daarvoor?
De 'mannen van de ladders'
komen telkens op het einde
van hun werkdag
in onze voortuin staan
om hun vorderingen
te bewonderen.

Ze hebben nochtans
een spannende week uitgekozen
Dinsdag hebben ze zelfs
de collega's van Witse en Van In
mogen bezig zien
de ambulances in actie gezien
en de week is nog maar halfweg.
Wie weet hoe spannend het nog wordt.

Aan Simon gaat dat allemaal voorbij.
De 'mannen met de grooooote ladders'
die zijn al spannend genoeg.
Al moet ik eerlijk zijn
dat ik het ook maar eng vind.
Zonder helm
zonder beveiliging
lopen ze over het dak
als circus-artiesten.
Waarschijnlijk
is dat de aantrekkingskracht
die ze op onze zoon uitoefenen.